πριβάτος

και πριουᾱτος και πρέβετος, ὁ, Μ

1. ιδιωτικός, προσωπικός

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ πριβᾱτα και πριουᾱτα

χρήματα και κτήματα τα οποία ανήκαν ιδίως στον βασιλιά

3. φρ. «πριβάτων κόμης [ή κόμις]»

(στο Βυζάντιο) αυτός που είχε ως καθήκον τη φροντίδα και τη φύλαξη τών βασιλικών θησαυρών ή ο ταμίας τών βασιλικών κτημάτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. privatus «ιδιωτικός»].